Til að koma á óstöðugleika eggjastokka og reyna að bera kennsl á orsök ómögulegrar getnaðar, er sérstakt vökvi kynnt í legi konunnar - skuggaefni, þar sem líffærin í litlum beinum eru skoðuð. Í þessu tilviki eru 2 tegundir af GHA - mat á þolinmæði eggjastokka með því að nota röntgengeisla eða ómskoðun.
Í þessari grein munum við segja þér hvernig röntgenrannsóknir eru gerðar til að vera í samræmi við æxlisslangana og einnig hvaða afleiðingar þessi aðferð getur valdið.
Hvernig röntgengeislar í eggjastokkum?
Áður en meðferð hefst hefst læknirinn endilega almennt kvensjúkdómspróf með því að nota spegil. Þá er lítið rör, kanill, sett í leghálsinn. Í gegnum það, með hjálp sprautu, er andstæða umboðsmaður smám saman kynntur í legi hola.
Næst, læknirinn gerir röntgengeisla og tekur eftir hversu fljótt vökvinn fyllir legið og kemst í eggjastokkana. Að lokum er kannan fjarlægð úr leghálsi og læknirinn metur niðurstöðuna.
Ef andstæða efnið kemst í kviðarholið - eggjastokkarnir eru viðunandi, annars - nei .
Flestir sjúklingar upplifa ekki alvarlegt óþægindi meðan á meðferð með GHA stendur, en í mjög sjaldgæfum tilfellum getur læknir notað staðdeyfilyf.
Hvaða afleiðingar geta valdið röntgenröskunum í eggjaleiðara?
Hysterosalpingography er talin tiltölulega örugg aðferð. Á sama tíma er að athuga hvort hægt sé að geisla á fósturvísi með því að nota röntgengeisla með því að nota röntgengeisla stranglega á meðgöngu . Til að útiloka möguleika á meðgöngu, áður en meðferð er hafin, er nauðsynlegt að prófa próf eða standast blóðpróf fyrir hCG.
Að auki hafa u.þ.b. 2% sjúklinga eftir röntgenmyndun eggjastokka með kviðverkir. Í mjög sjaldgæfum tilvikum getur andstæða umboðsmaður stuðlað að ofnæmisviðbrögðum.
Að lokum, sumar konur tilkynna útlit blóðugrar losunar eftir skoðun. Í flestum tilfellum stafar þetta af vélrænni skemmdum á þekjuþekju meðan á röntgengreiningu stendur.